Eğitimde Aşılacak Handikap - Birleştirilmiş Sınıf Eğitimi (11.11.2010)

Eğitim sisteminin bir toplumun gözbebeği olduğu, sosyal-kültürel ve kurumsal yapıyı şekillendiren en önemli öğe olarak aktif görev yaptığı ve toplumların en önemli insan yetiştirme metodu olarak değerlendirildiği hepimizin malumu bir konu. Hatta son zamanlarda yaşanan en önemli atılım ve gelişmelerinde başta eğitim olmak üzere, sağlıkta yaşandığı vurgulanan ciddi bir bakış açısı.

Teknolojik katkılar önceliğinde olmak üzere; eğitim yapısındaki mevzuat, yöntem ve yaklaşım tarzlarında gidilen önemli değişim-yenilikler süreçte önemli açılımların yapılabilmesini sağlamış aynı zamanda beklenen gelişmenin fitilini ateşlemiştir.

Verimlilik ve kalitenin önemsenmeye başladığı eğitim yaklaşım ve çalışmalarında makro düzeyde ülke genelinde yaşanan önemli bir handikabın kangrene dönüşmeden yıkılması ve aşılması gerekmektedir. Kısaca adına birleştirilmiş sınıf, tek derslikli okul ya da her köye-mezraya okul kaygısıyla eskilerden bu yana devam edegelen sürecin çözümlenmesi şeklinde tarif edebiliriz sorunu.

Çözüm aslında çokta zor olmayacak ve hatta daha ekonomik, daha verimli ve uygulanabilir bir yaklaşım olan Merkezi Okul-Taşımalı Eğitim şeklinde tanımlanabilir.

Geçmişte bazı sınırlı denemeler yapılmışta olsa bile ; O zamanlardaki alt yapı eksikliklerini, güç yettirilemeyen bazı sıkıntı ve ortamlarda uygulanmış olmasını hatırlamak gerekir.

Özellikle kırsal bölgelerde ( Doğu-Güneydoğu ağırlıklı olmak üzere ) yoğunlukla uygulanan birleştirilmiş sınıf eğitimi istatistikler değerlendirildiğinde azımsanmayacak bir niceliğe sahip olduğu ve bu dezavantajlı durumun giderilmesinin aciliyetinin önemi daha iyi görülebilecektir.

Önemli sayıdaki değinilen pozisyondaki söz konusu çocuğun İlköğretim 1. - 5. sınıfları tek bir sınıfta ve bu konuda herhangi bir eğitimi yada becerisi bulunmayan tek öğretmenle ve tüm sınıf düzeylerinin aynı ortamı paylaştığı yaklaşık 50 m² lik gürültülü ve çok sesli bir ortamda; laboratuar, eğitsel ve teknolojik materyallerin çok sınırlı ya da olmadığı bir okulda geleceğe hazırlanması; ayrıca diğer akranlarıyla aynı şartlarda hayata atılmaları beklentisinin ne kadar uygun ve yerinde olduğunun tekrar düşünülmesi, vicdani bununla birlikte fırsat eşitliği ilkesinin de eşliğinde değerlendirilmesi tüm alandaki yetkili ve ilgilileri için sorumluluk içeren bir davettir.

Bunun yerine; öğrencilerinin çevre köylerden taşındığı merkezi ve uygun bir yere yapılan müstakil sınıfların yer aldığı, laboratuarlara sahip ve tüm branşlarda öğretmenlerin mevcut olabildiği, çalışanlara yönelik lojmanlı okul modelinin uygulanması çokta zor bir alternatif değildir.

Çocukların akranlarıyla birlikte, gelişimsel açıdan daha olumlu bir düzeyde, eğitsel imkanların rahatça sunulabildiği ortamlarda sürdürülecek bir eğitimin ne maliyeti, ne de başka bir etkeni engel olarak görülebilir.

Detaylandırıldığında bir çok yönüyle daha özel ve metodolojik yaklaşımların ortaya konabileceği bu süreçte sorunun çözümüne gösterilmesi gereken duyarlılık hiç bir neden yada gerekçe ile ertelenmemelidir.

Geleceğimizi birleştirilmiş sınıf ortamında şekillendirmeye çalışmak, yeterli yaklaşımı gösterememek ve gerekli ilgiyi esirgemek demektir.