Özgüveni Eksik Birey Yetiştirmek Emek İster!… (05.01.2014)

      Özgüven duygusu, çocuğun doğumundan sonra yavaş yavaş gelişmeye başlar. 0-6 yaş dönemi özgüven gelişimi için de oldukça  önemlidir.  Özellikle bu dönemde çocuğun özgüven gelişimi desteklenmezse, yetişkinlik döneminde bu eksikliğin telafisi çok güç olabilir.

    Özgüveni  eksik çocuk  dediğimde,  ben aslında, özgüvenin gelişmesine fırsat verilmemiş çocukları kastediyorum, hatta anne-babanın kendi korkularını ilmek ilmek işlediği çocuklardan bahsediyorum…

    Özgüveni eksik çocuk demek;  başarma fırsatı verilmemiş, başarının zevkine varması engellenmiş, gereğinden fazla korunmuş çocuk demektir. Özgüveni eksik çocuk demek, devamlı  kendisi adına kararlar verilmiş, karşılaştığı sorunların çözümü üzerine düşünmesine hiç fırsat verilmemiş, hayata hazırlanması için desteklenmemiş çocuk demektir.

İşin aslı, öyle kolay da değildir özgüveni eksik birey yetiştirmek, emek ister!  Öyle ki;  çocuklarının gelişimi için çok özel olan anları, çocuklarının ellerinden almak gerekir… Örneğin; okul çağına başlayana kadar kağıt-kalem vermeyeceksiniz çocuğunuza, evin duvarlarını çizip, boyayabilir. Haliyle birşeylerle meşgul olmadığı için de etrafındakilerden devamlı ilgi isteyen çocuğun, sözde yaramazlıklarıyla anne-babalar ilgilenmek zorunda kalacaklar, yorulacaklar. Çatal, kaşık kullanabileceği döneme geldiği halde, etrafa yemek dökeceği korkusuyla, yemeğini kendi yemesine izin vermeyeceksiniz, haliyle okula bile başlasa, bir elinde kaşık, bir elinde tabak arkasında koşturacaksınız, yine yorulacaksınız.

Yalnız uyuyabileceği halde fedakar anne-babalar olarak çocukları uykuya geçene kadar yanlarında yatacaksınız, hatta  tüm gece  boyunca çocuklarla birlikte uyuyacaksınız ve ‘’geceleri çocuğum korkuyor’’ diyerek yanıtlarken bu durumu, hiç düşünmeyeceksiniz, bu davranışın  ileri de ne büyük korkulara sebep olabileceğini.  Ardından okula başlayan çocuğa, uykudan yeni uyandı tarzında açıklamalarla, kendi kendine giyinme fırsatı tanımayacaksınız. Haliyle  kıyafetlerini katlayıp kaldırmasıda mümkün olmayacak, istediği saatte yattığı için,  uykusunu alamayarak uyanan çocuğun.  İzin vermeyeceksiniz  beslenme çantasını, okul çantasını taşımasına, çok ağır diyeceksiniz, gerçekten ağırsa, içinden birkaç eşyayı alıp yardımcı olup,  yükünü hafifletmektense, çantayı hep siz taşıyacaksınız. Öyle sahipleneceksiniz ki, çocuğunuza okul çantasını hazırlama fırsatı vermeyeceksiniz, sayenizde o da o okul çantasını hiç sahiplenmeyecek, hatta okulunu, ödevlerini belkide…

Tüm bunların sonunda da muhtemelen  fedakar anne-babalar olarak sitem edeceksiniz. Çocuğumuz dağınık, silgisini unutmuş, kalemini unutmuş, ödevini çantasına atmış, ödevlerini yapmıyor vs… sitem edecek ama muhtemelen fark edemeyeceksiniz, maalesef  tüm bunlara sebep olanın, sözde fedakarlıklarınızın olduğunu… hepsinin peşinden koşmaya çalışacaksınız, yorulacaksınız!

Bunlar daha ne ki, böyle devam ederlerse ileri de daha da çok yorulacak, evinin duvarlarını çiziklerden korurken, çocuğunun hayatına attığı çiziklerden bihaber anne-babalar…

Demem o ki; özgüveni eksik bireyler yetiştirmek ayrı bir özen, çaba, emek  istiyor ve maalesef o emekler anne-babalarda yorgunluğa, çocuklarda da eksikliğe sebep olabiliyor. Anne-babalar çocuklarının özgüven eksikliğinden şikayetçi, çocuklar kendi eksikliklerinden…

Çocuklarına bu denli emeği geçen anne- babalara selam olsun!…

Çocuklarınızı hayata hazırlayabilmeniz, onlara geç kalmamanız temennisiyle…

Sevgilerle…

Sultan UNCU