Çaylaklar ve kargalar ormanda bulduklarını yarı yarıya paylaşacaklarına dair bir anlaşma yaparlar. Bir gün bir ağacın altında çaresiz bir şekilde yatan, avcılar tarafından yaralanmış bir tilki bulurlar ve etrafına toplanırlar. Kargalar,”biz tilkini üst tarafını alacağız.” derler. “O zaman bizde alt kısmını alırız.” der çaylaklar. Tilki buna güler. “Ben çaylakların her zaman kargalardan daha üstün yaratıldıklarını düşünmüşümdür, bunun için bedenimin üst kısmını alacaklarını düşünürdüm.” Bunun üzerine, “oh, evet, doğru.” Der çaylaklar. “Biz tilkinin üst kısmını alacağız.” Kargalar,” hiç de bile.” derler. “Daha önce kararlaştırdığımız gibi üstünü biz alacağız.” Sonra rakipler arasında bir şavaş çıkar ve her iki taraftan da ağır büyük kayıplar verilir, geriye kalanlar zorlukla kaçarlar. Tilki orada birkaç gün daha kalırken, ölü çaylaklar ve kargalar beslenir ve gücünü toplamış olarak ayrılır oradan. Yolda şöyle söylenir. “Güç, düşünebilmektir.”